Zondag 9 augustus: Paris - Le Phaux

Vandaag zat er wat druk achter het op tijd opstaan: ik moest immers om 10 uur in de trein zitten! Maar de afgelopen dagen lukte het ook om bijtijds naast het bed te staan en zo ook deze dag. Gisteren had ik de meeste spullen al ingepakt en klaar gemaakt voor vertrek. Na zelf ervaren te hebben dat het 's ochtends vroeg wel storend kan zijn voor kamergenoten als je je hele koffer/rugzak gaat (her)inpakken, leek me dat wel zo vriendelijk. Maar voor mezelf ook wel zo prettig, minder haasten. Uitchecken bleek erg eenvoudig: de keycard (m'n digitale sleutel voor het hele gebouw) in een brievenbus deponeren: c'est tout! En gelukkig mocht ik daarna nog lekker van het ontbijt genieten.
Met een grote en een kleine rugzak in de metro richting Gare de Lyon. Ik had er een uur voor uitgetrokken, zo van "Je weet maar nooit". Volgens de gegevens van het hostel zou het in 30 minuten moeten kunnen. Eén keer moest ik overstappen. Maar nadat de eerste metro zo'n 25 minuten in beslag had genomen en ik volgens het kaartje nog minstens zo'n zelfde stuk moest, kreeg ik het toch een beetje warm... Want van de metro was het ook nog een stukje (ondergronds) wandelen naar het treinstation. Gelukkig bleek de tweede metro meer tempo te hebben. Slechts 2 stops en maximaal 10 minuten later stapte ik uit. Alsnog dus ruim op tijd bij de trein. Om kwart voor 10 plofte ik neer op mijn gereserveerde stoel. M'n rugzak op het 'balkon' bovenop wat andere koffers en tassen gezet, aangezien het bagagerek vol was en de bagageruimte boven de stoelen niet geschikt voor grote rugzakken. Vervolgens met gekruiste vingers gaan zitten, zal m'n tas er straks nog staan. Maar goed, instappende mensen bleven stapelen, uiteindelijk moest mijn rugzak ergens onzichtbaar in het geheel liggen.

Dik twee uur in de TGV naar Lyon. De hoge snelheid die de trein met tijden haalt voelde ik zo nu en dan wel in m'n hoofd. Net zo'n gevoel als wanneer een vliegtuig opstijgt, niet altijd fijn. Muziekje in de oren, tijdschriften gelezen, in Parijs gekochte croisantjes opgepeuzeld (mmmm...), naar buiten gekeken en het veranderende landschap bewonderd. Genoten van een oud, gerimpeld, Frans omaatje dat in de stoel naast mij zat: puzzelen in de krant en steeds knikkebollend in slaap sukkelen, steeds gleed haar pen uit haar handen op die momenten, op de grond. Moest ze hem daarna weer zoeken, waarna ze mij met een stralende glimlach aankeek als ze hem letterlijk weer had opgedoken.

In Lyon moesten we op volgorde van binnenkomst de trein weer uit. Nou ja, moesten, dat maakte het uitzoeken/meenemen van de bagage wel zo makkelijk. Rugzak stond er nog, opgehesen en op zoek naar de volgende trein. Alhoewel, eerst een toilet. Haha, dat was een belevenis op zich! Wat een drukte kunnen die Fransen maken rondom toiletbezoek. Een gekakel van jewelste!
De dienstregeling is overal te bekijken via televisieschermen. Al gauw had ik de trein naar St. Etienne de Chateaucreux opgespoord. Even een overgang van een TGV naar een 'gewone' dubbeldekker, hihi. Een uur en een kwartier later, een flink aantal bladzijden in mijn boek gelezen waardoor de tijd gevlogen leek te zijn, stond ik in St. Etienne. Daar moest ik nog een kaartje kopen voor het laatste stuk, naar Noirétable. Dat is een lokaal boemeltje/traject waarvoor in Nederland nog geen ticket gekocht kan worden. Voor het station heb ik nog even heerlijk van de zon genoten, aangezien ik een uur moest wachten voor vertrek van de trein. O ja, en nog gesnoept van een overheerlijke punt 'Flan', evenals de croissants nog gekocht in Parijs. De treinreis zelf was geweldig! Zo mooi om dwars door dat glooiende, groene landschap van de Auvergne te 'treinen'. Alleen werd de lucht steeds grijzer en uiteindelijk brak er een hevige regenbui los! Nou zeg!!! Ook dook ik uiteindelijk mijn rugzak in op zoek naar een warm vest. De airco in de trein stond zo koud, dat ik er kippenvel van kreeg en bijna zat te rillen! Uiteindelijk stapte ik om kwart over 3 's middags uit de trein, de regen en Noirétable in.