verslag van donderdag 10 en vrijdag 11 augustus

Vandaag regent het pijpestelen... Minder leuk, want ik had bedacht om met de boot naar Liberty Island (Vrijheidsbeeld) en Ellis Island (immigranten eiland) te gaan. Ach, misschien wordt het nog droog.

Donderdag ben ik naar Oak Park Village geweest en heb ik me beziggehouden met de architectuur van Frank Lloyd Wright. Zo heb ik deelgenomen aan een rondleiding door zijn eerste woonhuis (door hemzelf ontworpen) en zijn naastgelegen studio. De man die ons rondleidde was enorm enthousiast. Oorspronkelijk duurde de tour ongeveer anderhalf uur, maar wij stonden pas weer twee uur en een kwartier later bij het beginpunt.
Frank Lloyd Wright (beetje Jugendstill tijd, dacht ik) is vooral bekend vanwege zijn bijzondere glas in lood ramen en zijn bijzondere stijl. Hij was vooral van natuurlijke materialen en hield er van om te spelen met interieur en zintuigen. Zo probeerde hij een ruimte vaak zo in te richten dat deze gevoelsmatig groter was of dat er kleine handigheidjes en of grapjes in verborgen zaten. Ik was onder de indruk.
Na de rondleiding ben ik met een kaart Oak Park Village in gestapt om verschillende woonhuizen te gaan bewonderen die door Frank Lloyd Wright ontworpen zijn. En toen was het al weer tijd om terug te keren naar het hostel en mijn bagage op te halen. Er was een trein naar New York te halen.
Op het station wilde ik mijn koffer inchecken. Hoefde ik er zelf niet mee naar en in de trein te zeulen! Maar bij de balie was er een mevrouw die wel een kwartier lang herrie schopte, omdat zij te laat was om haar bagage in te checken. Ze wilde per se dat haar spullen ingenomen werden (ze had namelijk veeeeel bagage), maar de man achter de balie weigerde. Zelfs de manager werd er bij gehaald! Afijn, het kwam er op neer dat ik... daardoor te laat was om mijn koffer in te checken. Moest ik er alsnog mee zeulen.

De treinreis is me ontzettend goed bevallen. De beenruimte is enorm! Ik kon mijn benen volledig strekken en dan raakte ik de stoel voor me nog niet! En de stoel kon vrij ver naar achteren, plus: er kon een extra verlengstuk voor je benen omhoog geklapt worden. Wat wil een mens nog meer! Okee, vliegen gaat iets sneller, maar verder was dit toch echt een stuk comfortabeler. En wat erg leuk was, was dat waarschijnlijk door de tijd dat je met z'n allen bij elkaar zit er erg leuk contact ontstaat met medereizigers in de buurt. Zo was er Murphy, die onderweg voor mij een cd met wel 200 mp3-muziekbestanden heeft gebrand op zijn laptop en aan het einde iedereen een cd-tje met een film van de treinreis overhandigde! (Hij wilde zijn nieuwe filmcamera met bijbehorend computerprogramma uitproberen) En Sandra, een jonge moeder die met haar anderhalf jaar oude en een beetje grieperige Kaileigh naar huis ging van een muziekfestival in Chicago. En een oude, norse Amerikaanse cowboy die het treinreizen niet leuk vond maar het toch wel interessant vond om met een half oor te luisteren naar alle gesprekken en er half aan deel te nemen. Enzovoort.

Uiteindelijk kwamen we wel ruim twee uur te laat in New York aan! Maar dat blijkt normaal te zijn in de USA. Het gaat immers om grote afstanden en vele stations waar gestopt wordt. Ieder station een paar minuutjes te laat vertrekken betekent op het hele traject al gauw zoveel tijd.

New York is ook super, maar zoals gezegd regent het vandaag. Vanavond zal ik wat meer vertellen